4 minuten lezen

Venetië heeft een lange traditie van artistieke ambachten; hier verkennen we drie voorbeelden van het prachtige vakmanschap dat de stad biedt, waaronder Burano-kant, een van de belangrijkste inspiratiebronnen voor ons label. 

Burano-kant

Het Venetiaanse eiland Burano is prestigieus vanwege het zeer ingewikkelde en uitgebreide handgemaakte kant. Dit is vooral belangrijk voor ons omdat de delicate patronen het ontwerp van ons eigen Pale Fox-label hebben beïnvloed. Hoewel kant niet langer een commerciële onderneming is, blijft kantwerk voor veel van de eilandbewoners een passie die van generatie op generatie wordt doorgegeven.  

Volgens de legende werd de kanttraditie van Burano geboren toen een jonge visser, verloofd met een mooi meisje, naar de open zee ging om te vissen. Hij werd plotseling omringd door sirenes, die hem probeerden te verleiden met hun melodieuze stemmen. Ze verleidden hem echter niet en onder de indruk van zijn loyaliteit gaven ze hem een ​​prachtige sluier geïnspireerd door zeeschuim. De man schonk zijn verloofde deze sluier en al haar vrienden waren zo jaloers dat ze begonnen met het herscheppen van het gedetailleerde handwerk. 

Kantwerk in Venetië bereikte zijn hoogtepunt in de 18e en 19e eeuw toen Burano-kant concurreerde met de beste Belgische producten. Dit handwerk, dat maanden werk en hoge vaardigheid vereiste, werd het duurste en meest gewilde modekant onder de koninklijke hoven in Europa. Burano had zelfs zijn eigen Scuola Merletti om jonge vrouwen het vak te leren, maar tegenwoordig is het een museum.  

Bij het ontwikkelen van het label voor onze Prosecco, gebruiken we embossing- en debossingtechnieken om ons kenmerkende Burano-kantontwerp echt in al zijn glorie weer te geven.                          

Murano-glas

Als je in Venetië bent geweest, heb je de buitengewone voorbeelden van Murano-glas gezien. Glasblazers vereisen veel talent en oefening en slagen erin om glas prachtig te verdraaien en te kleuren. Venetiaanse murrine en kralen worden ook in glas gerealiseerd, behalve de Murrina is geen geblazen glas maar de doorsnede van een glazen stok, uitgesneden om een ​​patroon te onthullen.

Om glaswerk te maken smelten de glasmakers in een speciale oven bij een temperatuur van 1500 ° C silicazand, soda, limoen en kalium samen tot het een vloeibare toestand bereikt. Vervolgens voegen ze blad van goud of zilver aan het glasmengsel toe, samen met verschillende mineralen die elk het glas verschillende levendige kleuren geven. Het resulterende vloeibare mengsel wordt vervolgens met de mond door een lange buis geblazen en met de hand vervaardigd met behulp van speciale technieken. 

De vaardigheid werd goed ontwikkeld door glasblazers uit Constantinopel na de Venetiaanse invasie van de 13e eeuw en werd later verrijkt door vluchtelingen uit de Ottomaanse verovering van de Byzantijnen. In 1291 werd het eiland Murano wettelijk de exclusieve glasfabrieklocatie om de stad veilig te houden, aangezien glasfabrieken vaak in brand vlogen. De glashandel vulde de economie zo goed aan dat de dochters van meesterblazers met de adel konden trouwen. Hun ambacht werd zo gewaardeerd dat hun handelsgeheimen werden beschermd onder de doodstraf!

De gondel 

De gondel is waarschijnlijk het icoon van Venetië: asymmetrisch, lang, smal en glanzend zwart geverfd. De gondel is 11 meter lang, 1.4 meter breed en bestaat uit 280 delen. De gondel heeft in de loop van de eeuwen veranderingen ondergaan en het bouwen ervan vereist veel fysica en geometrie. Het banaanvormige ontwerp dat we vandaag zien, werd pas in de 19e eeuw geperfectioneerd door de botenbouwer Tramontin. Er wordt echter gedacht dat gondels al bestaan ​​sinds rond de 11e eeuw en er wordt geschat dat er in de 17e en 18e eeuw acht- tot tienduizend gondels waren. 

Het aantal mensen dat betrokken is bij het bouwen van een gondel is gewoon een bewijs van hoe complex het is. De houten structuur van de gondel is vakkundig handgemaakt in specialiteit squero (kleine scheepswerven) op de grachten, waarvan er helaas nog maar vier over zijn. Dan de remeri beeldhouwen op maat gemaakte houten roeispanen en forcola (riemen) op basis van de specifieke lengte en het gewicht van de gondelier, terwijl de fravi smeed de stalen boeg van de boot. Kussens moeten worden genaaid en symbolische ornamenten moeten worden gemaakt om de boot te versieren nadat deze zwaar is geverfd. Ten slotte mag niet worden vergeten dat zelfs het uniform en de hoeden van de gondelier vaardigheid met zich meebrengen. Het eindproduct, het strakke en functionerende vat, duurt minimaal zes maanden.